Czy cukrzyca wpływa na założenie implantów zębowych?

Implant zębowy to śruba wszczepiana w kość szczęki lub żuchwy, która zastępuje korzeń utraconego zęba. Jego wprowadzenie wymaga zabiegu chirurgicznego, podczas którego powstaje rana wymagająca prawidłowego gojenia, aby implant mógł się trwale połączyć z kością. Co jednak gdy pacjent leczy się diabetologicznie? Czy cukrzyca wpływa na założenie implantów zębowych?

Jaki jest wpływ cukrzycy na założenie implantów?

Cukrzyca to choroba przewlekła, która może wpływać na skuteczność i bezpieczeństwo zabiegów związanych z implantami zębowymi. Osoby z niewyrównanym poziomem glukozy we krwi są bardziej podatne na różne powikłania w trakcie leczenia, co stwarza dodatkowe wyzwania dla protetyki. W dalszej części artykułu przedstawiamy główne czynniki, które mogą utrudniać proces wszczepienia implantu u pacjentów z cukrzycą.

Opóźnienie procesu gojenia ran

Po wszczepieniu implantu zębowego rany u pacjenta chorego na cukrzycę mogą goić się wolniej niż u osoby zdrowej. Wynika to z zaburzeń mikrokrążenia oraz mniejszego dopływu substancji odżywczych i tlenu do miejsca zabiegu. Przykładem mogą być sytuacje, gdy nawet niewielkie uszkodzenia śluzówki jamy ustnej goją się dłużej, co zwiększa ryzyko odsłonięcia implantu. Protetyk oraz stomatolog powinni na każdym etapie leczenia kontrolować proces gojenia i w razie potrzeby wprowadzać dodatkowe środki zapobiegające komplikacjom.

Zwiększenie ryzyka wystąpienia infekcji

Osoby cierpiące na cukrzycę są bardziej podatne na rozwój stanów zapalnych i infekcji, co wynika z osłabionej odpowiedzi ze strony układu immunologicznego. W przypadku implantów zębowych nawet niewielkie zaniedbania w higienie jamy ustnej mogą prowadzić do poważnych komplikacji, np. do zapalenia okołowszczepowego, które objawia się obrzękiem, krwawieniem z dziąseł i bolesnością przy dotyku. Stan zapalny może postępować i prowadzić do utraty podparcia kostnego wokół implantu, co grozi jego obluzowaniem i wypadnięciem. Jeśli jest on nieleczony, to prawdopodobnie obejmie też sąsiednie zęby, doprowadzając do ich rozchwiania. Infekcja może rozprzestrzenić się także na inne tkanki jamy ustnej. W rzadkich przypadkach bakterie z ogniska zapalnego przedostają się do krwiobiegu osoby chorej na cukrzycę i wywołują zakażenie ogólnoustrojowe.

Zmiany w gęstości i jakości kości

Cukrzyca może prowadzić do niekorzystnych zmian w strukturze kości szczęki i żuchwy. Zmniejszona gęstość kości oraz pogorszenie jej jakości niekiedy utrudniają prawidłowe osadzenie i utrzymanie implantu zębowego. W praktyce oznacza to, że kość może gorzej wiązać się z powierzchnią implantu, co zwiększa ryzyko jego utraty. Stomatolog przed wszczepieniem implantu powinien ocenić stan kości przy użyciu odpowiednich badań obrazowych, takich jak tomografia komputerowa (CBCT), pantomogram (RTG panoramiczne) czy zdjęcia punktowe. W niektórych przypadkach konieczne jest wcześniejsze zastosowanie zabiegów odbudowy kości, aby implanty zębowe miały stabilne podparcie.

Czy cukrzyca może być przeszkodą do wszczepienia implantów zębowych?

Sama cukrzyca nie wyklucza możliwości założenia implantów zębowych, o ile choroba jest dobrze kontrolowana. Cukrzyk, który utrzymuje poziom glukozy na odpowiednim poziomie, ma podobne szanse na powodzenie zabiegu jak pacjent zdrowy. Problemy pojawiają się, gdy cukrzyca pozostaje niewyrównana. Wtedy ryzyko powikłań wzrasta, a implanty zębowe mogą się nie przyjąć. Dlatego tak ważna jest ścisła współpraca między pacjentem a zespołem medycznym, w którego skład wchodzą stomatolog, protetyk i diabetolog. Dzięki odpowiedniemu przygotowaniu można znacząco zwiększyć szanse na prawidłowe gojenie i długotrwałe utrzymanie implantów.

Cukrzyca wpływa na założenie implantów zębowych, ponieważ może spowolnić gojenie ran, zwiększyć ryzyko infekcji i pogorszyć jakość kości wokół wszczepu. Przy dobrze wyrównanej chorobie zabieg implantacji jest jednak możliwy i daje porównywalne efekty jak u osób zdrowych. Warto pamiętać, aby korzystać ze sprawdzonych gabinetów stomatologicznych, w których wykwalifikowany personel potrafi zadbać także o pacjenta ze współistniejącymi chorobami.